اثار معمار اندره گدار : اندره گدار (21 ژانویه 1881 – 31 ژوئیه 1965) باستان شناس، معمار و مورخ هنر فرانسه و خاورمیانه بود. او سالها به عنوان مدیر خدمات باستان شناسی ایران خدمت کرده است. گدار در Chaumont متولد شد. او فارغ التحصیل École des Beaux-Arts of Paris بود و باستان شناسی خاورمیانه، به ویژه ایران را مطالعه کرد و بعدا برای طراحی موزه ملی ایران شناخته شد، جایی که او در سال 1936 به عنوان مدیر افتتاحیه منصوب شد. او همچنین در طراحی محوطه دانشگاه تهران نقش مهمی داشت.
خاورمیانه: او اولین سفر خود را به خاورمیانه در سال ۱۹۱۰ با هنری ویول انجام داد. انها با هم شروع به حفاری خرابه های باستانی سامرا، واقع در عراق مدرن کردند. خرابه ها چند سال بعد توسط باستان شناس المانی ارنست هرتزفلد به طور کامل حفاری شد. گدار در سال ۱۹۱۲ با تمرکز بر معماری اسلامی مصر به مطالعات معماری خود بازگشت. پس از جنگ جهانی اول، گدار با یدا رویلی ازدواج کرد. هیئت باستان شناسی فرانسه در افغانستان متعاقبا در سال ۱۹۲۲ تاسیس شد، بنابراین گدار و همسر جدیدش این سازمان را در مناطقی که هنوز حفاری نشده بود همراهی کردند. در نتیجه انها Bâmiyân را مطالعه کردند، که بعدا در سال 1925 در حرم مرکزی بودایی موزه Guimet به نمایش گذاشته شد.
پاورپوینت معمار اندره گدار
ایران: در سال 1928، گدار مدیریت خدمات باستان شناسی ایران (IAS) را از سوی رضا شاه دریافت کرد. هدف از IAS پایان انحصار فرانسه بر حفاری در ایران بود. به همین ترتیب، گدار بر سیاست حفاظت متمرکز شد و از سال 1928 تا 1953 و سپس از سال 1956 تا 1960 عنوان مدیر را بر عهده داشت. رضا شاه همچنین او را به عنوان مدیر موزه ملی ایران منصوب کرد.
اثار معمار اندره گدار (تحلیل پاورپوینت آماده ارائه )
گدار در دوران تصدی خود مسئول بازسازی اثار تاریخی مهم ایران مانند مسجد جمعه، مسجد شاه و مسجد شیخ لطف الله اصفهان بود. او با استفاده از مدیریت خود، حفاری های بزرگی از برنزهای لرستان، تخت جمشید و اصفهان را سازماندهی کرد. او همچنین به همراه معمار همکار ماکسیم سیرو در طراحی کتابخانه ملی ایران، مقبره حافظ و پردیس مرکزی، پردیس اصلی دانشگاه تهران، نقش مهمی داشت.
در طول جنگ جهانی دوم گدار با دولت ویشی فرانسه مخالفت کرد و زمانی که نمایندگان دیپلماتیک ویشی در سال ۱۹۴۲ از تهران اخراج شدند، به تشکیل کمیته فرانسه ازاد کمک کرد و بعدا نماینده رسمی دیپلماتیک دولت موقت در تهران شد. در این دوره همسرش یدا یک برنامه رادیویی اطلاعاتی در فرانسه ازاد ترتیب داد که از رادیو فارسی پخش شد. گدار در سال ۱۹۶۰ به پاریس بازگشت و در انجا به نوشتن درباره هنر ایرانی ادامه داد. او در 31 ژوئیه 1965 در پاریس درگذشت.
